ایرمکس شاکس “White”

۲. فناوری نایکی شوکس (Nike Shox):

• زمان معرفی: سال ۲۰۰۰ (اولین مدل Shox R4). ایده اولیه به دهه‌ی ۱۹۸۰ برمی‌گردد.
• تکنولوژی اصلی: استفاده از ستون‌های مکانیکی فنر مانند (معمولاً ۴ ستون در پاشنه، و در مدل‌های کاملتر تا ۱۱ ستون در کل زیره) از جنس فوم انعطاف‌پذیر (مانند پلی اورتان – PU) در زیره کفش. این ستون‌ها شبیه کمک فنر عمل می‌کنند.
• ویژگی برجسته: ظاهر متمایز و «فناوری محور» آن که ستون‌های قابل مشاهده در پاشنه، ویژگی بارز آن است.
• هدف: جذب ضربه، انتقال کارآمدتر انرژی به دوندگان، افزایش ثبات و ایجاد ظاهری جسور و دینامیک.

ترکیب احتمالی “Air Max Shox”:

از آنجا که این دو، دو فناوری مختلف بالشتک‌گذاری هستند (کپسول هوا در برابر ستون‌های مکانیکی)، اصطلاح “Air Max Shox” به یک مدل کفش خاص اشاره نمی‌کند که به طور همزمان از هر دو فناوری به طور کامل استفاده کرده باشد.

این اصطلاح ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:

1. اشاره عمومی: اشاره‌ای کلی به هر دو سری کفش‌های پرچمدار نایکی که از سیستم‌های بالشتک‌گذاری نوآورانه و قابل مشاهده استفاده می‌کنند.
2. یک مدل خاص: در طول تاریخ تولید نایکی، ممکن است مدل‌های ترکیبی بسیار محدودی عرضه شده باشند که از عناصر طراحی یا تکنولوژی هر دو سری استفاده کرده باشند، اما این مدل‌ها رایج و مشهور نیستند.
3. یک باور عامیانه یا اشتباه در نامگذاری: بسیاری از مردم به دلیل فناوری‌های “قابل مشاهده” و “پرشی” هر دو کفش، نام این دو را با هم اشتباه یا ترکیب می‌کنند.

به طور خلاصه، Air Max از بالشتک گاز فشرده استفاده می‌کند، در حالی که Shox از بالشتک ستون‌های فنری مکانیکی استفاده می‌کند. هر دو برای جذب ضربه و ارائه یک ظاهر منحصر به فرد طراحی شده‌اند.